Paris Baby!

Terwijl het mooie weer op zich laat wachten fiets ik verder naar Parijs. Bij het B&B in de buurt van Montargis maak ik een praatje met Stef, die een fietstocht van Eindhoven naar Barcelona aan het maken is. Hij had een paar dagen eerder overwogen om zijn regenpak terug naar huis te sturen, en alleen een poncho voor noodgevallen bij zich te hebben. Hij was blij dat hij dat niet had gedaan. Het is wel leuk om iemand anders te spreken die ook een stuk aan het fietsen is. Hij pakt het allemaal wel iets meer ontspannen aan: met een gemiddelde van 40km per dag komt hij op tijd in Barcelona aan. Dat scheelt toch wel iets met de 80km die voor mij nodig is om op tijd thuis te komen.

Nadat we ons allebei hebben volgegeten bij het ontbijt (vakantiefietsers en een onbeperkt ontbijtbuffet is niet het beste verdienmodel) pak ik m’n spullen en stap op de fiets naar Seine-Port. Daar heb ik vanwege het slechte weer opnieuw een B&B geboekt. Onderweg word ik steeds blijer met de keuze. De dag begint met regen en tegenwind langs een kanaal. Een beetje net als hoe ik de reis begonnen ben, maar dan kouder. Tijdens de lunch lijkt het wat op te klaren en droog te worden. Buienradar geeft nog wel wat buien aan, maar die zijn heel lokaal. De regenbroek gaat na de lunch niet meer aan, en even later kan ook de regenjas achterop worden gebonden. De zon schijnt! Niet heel veel later wordt de lucht wel weer erg grijs. Bij het eerste spatje gaat het regenpak weer aan. Maar goed ook, want de hemel barst open en het regent heel hard. Maar niet harder dan ik hebben kan, en zonder schuilplaats in de buurt zit er ook niet veel anders op dan doorfietsen.

Dat het echt hard heeft geregend is wel te zien aan de ondergelopen straten. In de Seine zijn ze nog aan het roeien, maar ik heb niet kunnen zien of ze dat tijdens de stortbui ook zijn blijven doen. De zon komt weer even door en de straten dampen. Dit is alleen ook maar tijdelijk, en er komen nog 2 of 3 fikse buien over. Tijdens een van die buien begint het ook te hagelen en onweren. Potjandorie, ik ben in mei in Frankrijk aan het fietsen, hagelt het! Nouja. Ik ben in ieder geval niet aan het roeien in de Seine.

Voordat ik doorfiets naar het B&B wil ik eigenlijk ergens een biertje drinken. Niet al te ver voor Seine-Port ligt Melun (dat spreek je niet uit als meloen) en ik wijk van de route af om daar café te zoeken. Wat een grauwe plek! Ik laat hier liever niet mijn fiets onbeheerd achter, en fiets maar weer verder. Onderweg stuurt Komoot me nog via een modderpaadje, wat natuurlijk genieten is na zoveel nattigheid. Ik heb geen zin om nog onderuit te gaan, en wandel rustig verder.

Op de foto’s werd al wel duidelijk dat het B&B wat ik geboekt had er niet zomaar een was. Ook de reviews logen er niet om. Eenmaal aangekomen blijkt dat ook helemaal waar: wat een ontzettend prachtige plek. Een heel statig huis met een gigantische en gigantisch mooie tuin. Mijn smerige modderige outfit en fiets contrasteren wel flink. Desondanks word ik heel vriendelijk ontvangen door gastheer Erik, die er op staat me te helpen met mijn - ook smerige en modderige - bagage. Terwijl ik de bagage van m’n fiets haal en een slot uit een vakje tover noemt hij m’n fiets “very well equipped”. Dat vind ik eigenlijk zelf ook.

Ondanks dat er in het B&B de mogelijkheid was om zelf iets te koken, eet en drink ik wat in Seine-Port. Er is niet veel keuze, maar genoeg. Nadat ik in de plaatselijke kroeg een biertje heb gedronken, eet ik bij een restaurantje een groentencurry. Prima eten voor niet veel geld, en lekker om weer eens iets te eten waarbij groenten het hoofdonderdeel zijn. De Franse keuken leunt toch wel heel erg op vlees. Bij veel restaurants is er niet eens een vegetarische optie, dus dan is dit weer eens extra lekker. In het restaurant spreek ik met een man uit Parijs. Als ik hem vertel over mijn indruk van Melun reageert hij vrij stellig met dat het een verschrikkelijke plek is. Hij was wel erg te spreken over Fontainebleau. Ik had alleen niet genoeg tijd om een ommetje die kant op te maken, maar wie weet kan ik het een andere keer nog bezoeken.

Next stop: Paris! Vanaf het B&B is het nog ongeveer 50km fietsen naar de binnenstad van Parijs. Ik verwacht er wat langer over te doen, omdat steden toch altijd lastiger navigeren waarbij je ook wat vaker moet oversteken. Mijn route blijkt hier toch wel af en toe af te wijken van de Eurovélo 3, terwijl ik die eigenlijk wel wil volgen. Komoot stuurt me langs allemaal blubberpaadjes, die als het de afgelopen dagen droog was geweest waarschijnlijk een feestje waren. Bij één brug staan de routebordjes in een soort rondje, en ik snap er helemaal niets van. Ik kijk op de kaart hoe de Eurovélo 3 loopt, en volg dat verder. De bordjes om de route te volgen ontbreken alleen volledig en mijn navigatie wil me vooral terug sturen naar waar ik vandaan kwam. Uiteindelijk kom ik toch weer op de route, en kan ik verder de Seine volgen tot de Eiffeltoren.

Dat duurt nog even, maar dan heb je ook wat. Ik fiets langs de zuidkant van de Seine, en na een stuk wat industriëler gebied doemt eerst de Notre Dame op. Natuurlijk helemaal in de steigers, maar alsnog imposant om te zien. Daarna komt het ene na het andere imposante gebouw voorbij. Het Louvre, Musée d’Orsay en het Esplanade des Invalides, tot ik op een gegeven moment toch echt bij de Eiffeltoren ben. Na daar even rondgekeken te hebben kijk ik hoe ik het beste naar het hotel kan fietsen. De Eiffeltoren ligt 10km van de route af, en ik heb geen zin om via dezelfde weg terug te fietsen. Ik maak een route aan de andere kant van de Seine, dwars door de stad. Aan de noordkant van de Seine is het veel lekkerder om te fietsen, het fietspad is hier veel breder en het is allemaal wat overzichtelijker. Wat verderop verlaat ik de Seine en wordt het helemaal luxe: een tweebaans fietspad!

Over de hele route die ik door de stad volg kan ik over fietspaden fietsen. De auto’s vormen in Parijs geen gevaar, de andere fietsers en zeker de mensen op elektrische steps wel. Die gaan als idioten door het verkeer, zo hard mogelijk. Verkeerslichten zijn indicatief en zebrapaden gelden niet. Buiten de stad zijn ze nog erger. In de ogen van tegenliggers schuilt een soort waanzin. Bijna schuimbekkend worden te langzame mensen ingehaald. Nog wat verder buiten de stad wordt het rustiger, en worden de mensen ook weer wat rustiger. Het hotel ligt helemaal aan de rand van de bebouwing, vlakbij de snelweg maar ook vlakbij de route. Op het allerlaatste stukje na kan ik alles over een fietspad fietsen. Terwijl ik had verwacht dat het saai fietsen zou zijn, ging een groot deel door een soort park. Erg mooi!